Woensdag, 3 agosto

De dag van gisteren eindigde met een fantastisch culinair Baskisch menu, met een goed glas wijn en aangenaam gezelschap. Peperduur, voor Spaanse begrippen, maar we hadden het niet willen missen. Na een prima ontbijt werden we van het hotel weer teruggebracht naar een punt waar we de camino weer verder konden lopen. Een korte etappe gelukkig, met weer veel mist en best koud nog. Al kletsend met Simone en Bernd liepen we fluitend, ondertussen wachtend op die twee flinke beklimmingen. Tja, die kwamen dus niet, of eigenlijk wel want vandaag berreikten we boven de 700 meter het hoogste punt van onze camino, maar we zijn inmiddels gewend aan het almaar vals plat lopen 😀. Tegen half een waren we in Sobrado dos Monxes, precies op tijd om nog voor enen in te kunnen checken in het door de Cisterciënzer paters bewoonde klooster. Anders moet je namelijk wachten tot half vijf, inclusief rugzak 👎. Bij de ingang werden we verwelkomd door een Engelse monnik met veel droge humor; toen een pelgrim vroeg of hij een foto mocht maken van hem draaide hij zich om en zei: actually, this is my best side😀.Na registratie en inschrijven werden we voorgesteld aan een Spaanse monnik met de naam Santiago…hij heet zo omdat hij geboren is op 25 Juli, de feestdag van de apostel Jacobus de Meerdere. Deze Santiago bracht ons naar ons dormitorio en legde tevens uit wanneer de mis was en hoe de verdere spelregels waren. 

Een inderdaad spectaculaire plek om te overnachten! Samen met Simone en Bernd en met Roger en Beverly  hadden we afgesproken op het dorpsplein om te gaan eten. En niet alleen wij, maar ook alle andere pelgrims komen hier tezamen, eten en verwelkomen iedere pelgrim die hier om de hoek komt met een applaus. En ook hier weer nieuwe oude bekenden. Een heel bijzonder moment. En goed dat we zo vroeg waren want om half vijf stonden hier al rijen pelgrims om in te checken.